DESIDERATA.

— written by Max Ehrmann in the 1920s — 
Not „Found in Old St. Paul’s Church”! — see below

Go placidly amid the noise and the haste, 
and remember what peace there may be in silence.

As far as possible, without surrender, 
be on good terms with all persons. 
Speak your truth quietly and clearly; 
and listen to others, 
even to the dull and the ignorant; 
they too have their story. 
Avoid loud and aggressive persons; 
they are vexatious to the spirit.

If you compare yourself with others, 
you may become vain or bitter, 
for always there will be greater and lesser persons than yourself. 
Enjoy your achievements as well as your plans. 
Keep interested in your own career, however humble; 
it is a real possession in the changing fortunes of time.

Exercise caution in your business affairs, 
for the world is full of trickery. 
But let this not blind you to what virtue there is; 
many persons strive for high ideals, 
and everywhere life is full of heroism. 
Be yourself. Especially do not feign affection. 
Neither be cynical about love, 
for in the face of all aridity and disenchantment, 
it is as perennial as the grass.

Take kindly the counsel of the years, 
gracefully surrendering the things of youth. 
Nurture strength of spirit to shield you in sudden misfortune. 
But do not distress yourself with dark imaginings. 
Many fears are born of fatigue and loneliness.

Beyond a wholesome discipline, 
be gentle with yourself. 
You are a child of the universe 
no less than the trees and the stars; 
you have a right to be here. 
And whether or not it is clear to you, 
no doubt the universe is unfolding as it should.

Therefore be at peace with God, 
whatever you conceive Him to be. 
And whatever your labors and aspirations, 
in the noisy confusion of life, 
keep peace in your soul. 

With all its sham, drudgery, and broken dreams, 
it is still a beautiful world. 
Be cheerful. Strive to be happy.

Yes, yes yes !

                    Mam nowe baby. Stare długo, wystarczająco długo napracowało się. Tak prawdę mówiąc to ledwo już zipało doprowadzając mnie często do białej gorączki. Nowe posiada niezwykle wdzięczne imię „Toshiba”, jest naprawdę śliczne, szybkie, sprawne. Najnowszej generacji. Podziwiam je prawie cały czas uważając, że jest najpiękniejsze na świecie. Jak każda normalna matka zresztą.

                   Witamy w rodzinie nowy komputerku!

                           Myślę sobie, że to musi być niezwykle przyjemne tak np. przespać całą noc bez przebudzenia z powodu okropnego bólu. Albo na ten przykład spacerować sobie po lesie lub po mieście bez przystawania, siadania na ławce czy w restauracji udając, że właśnie na to mam ochotę. Albo zrobić coś, co jest absolutnie beyond my comprehension, a mianowicie uprawiać jogging. Ludzie, takie proste sprawy. Wydają mi się takie przyjemne, a są takie niedostępne. Taka dla przykładu jazda na rowerze. Szczyt moich marzeń. Lub gra w tenisa. Absolutnie poza zasięgiem. Nawet najzwyklejsza jazda samochodem stała się za trudna. Czekając, na prawie zawsze opóźnione autobusy, muszę opierać się o jakiś słupek, ponieważ nie mogę zbyt długo stać. Wszędzie, obsesyjnie wręcz, sprawdzam czy są windy, a w knajpach czy przypadkiem do WC nie trzeba iść po zbyt stromych schodach. Szczyty górskie mogę popodziwiać z okna samochodu lub w Internecie. Zakupy w pobliskim sklepiku muszą być śmiesznie malutkie i lekkie. Ze zbyt długiego spaceru z psem (maximum 1 km) ledwo dochodzę do domu wyczerpana jak po ciężkiej szychcie w kopalni. Dom sprzątam odpoczywając co 15 minut, a wieczorem jestem totalnie wykończona. Zapisanie się na kurs tańca jawi mi się jako niewyobrażalny wprost eksces. Przykłady mogłabym mnożyć i mnożyć.

                            Ach życie moje…..

Stoję i czekam

Na rozdrożu dróg.

Niecierpliwie

Samotnie

Długo.

Na rozdrożu dróg

Stoję i czekam

Przysypana popiołem

Otulona deszczem

Kąsana wiatrem

Zamieniona w posąg.

Stoję i czekam

Cierpliwie

Samotnie i długo.

Czas mi się dłuży

Parzy w serce

Wrogo spogląda w moje oczy.

Stoję i czekam

Czekam i stoję

Na twój powrót z podróży.

                    Będąc ostatnio w szpitalu znowu je widziałam. Choroby paradowały bezczelnie po korytarzach śmiejąc się w nos lekarzom i kpiąc sobie z ich pozornej siły. Choroby wiedzą swoje lepiej, a wyglądają bardzo różnie. I tak np:

– cukrzyca jest biała, wszechobecna, bardzo popularna i jednak trochę zmartwiona postępami współczesnej medycyny.

– artritis jest brązowy; zamienia życie w istne piekło i chlubi się tym, że jest bodajże najboleśniejszą z chorób.

– rak jest zdecydowanie czarny; czai się wszędzie i atakuje znienacka czasami łaskawie pozwalając się pokonać.

– alergie są najbarwniejsze; śmiało idą do przodu jednocześnie nic sobie nie robiąc z zarozumiałej medycyny.

– anorexia nervosa jest trudna do zobaczenia; marnie wygląda i ledwo słania się na nogach ukrywając się gdzieś po kątach w barwach niestety dość nieciekawych; brrr. coś jak wymiociny.

– choroby tarczycy mienią się barwami sino-łososiowymi, a na dodatek pokryte są gęsia skórką ze strachu przed rychłym wycięciem ich przez chirurga.

– choroby genetyczne przeważnie zielone w różnych odcieniach; podstępne i często ujawniające się zupełnie niespodziewanie.

– stwardnienie rozsiane jest ciemno granatowe; lubi świeżą krew i młode ciała pastwiąc się nad nimi bez litości.

– parkinson jest fioletowy, atakuje wolno, długo i latami nie pozwala czasami się wykryć; podstępna i chytra bestia.

 – choroby nerek są oczywiście żółte; dają złudne uczucie zwycięstwa i tak w końcu zabierając swoją upatrzoną ofiarę.

– zawał serca jest przeźroczysty, bawi się w chowanego z ludźmi; atakuje kiedy chce i kogo chce i jak chce, mając świadomość swojej siły.

– choroby psychiczne lubują się w stylowych szarościach, a wyróżniają się niesamowitymi kształtami; często wstydliwie ukrywane panoszą się łatwo i bez problemów praktycznie wszędzie.

– alzheimer – wielki, potężny i cały purpurowy; bardzo dumny i zadufany w sobie; chodzi jednak bezradnie w kółko, gdyż zapomniał gdzie znajduje się wyjście.

– migrena wyróżnia się ostrym pomarańczem; wie doskonale, że jest ciągle wszechmocna i niepokonana, i nikomu nie radzę próbować z nią sił.

                  Bardzo jest więc ładnie i kolorowo w szpitalach. Niestety nie wszyscy są obdarzeni darem takim jak ja i mogą to widzieć i nic na to nie mogę poradzić.

                  A… i proszę nie wpuszczajcie tutaj do mnie tych facetów z kaftanami.

                          Naprawdę i na całego zwariowałam w ubiegłym tygodniu. Nakupowałam różnych szmat, wydałam kupę pieniędzy i teraz je (te szmaty) skrzętnie chowam po szafach. Chowam, ponieważ się troszczę o mojego męża. Ma podwyższone ciśnienie i nie chcę, aby z powodu głupich ciuchów dostał zwału. Nowy outfit jest w kolorze szaro-fioletowym.

                         Wyglądam teraz całkiem ładnie. To znaczy ciągle jak inwalida, tylko ładniej ubrana. 

I co teraz?  No co?

                         Powraca uporczywie jak wrzód na d***e. Senny koszmar.

                Leżę w sali operacyjnej. Jest zimno, nieprzytulnie, bezosobowo. Jestem przykryta jakimś zgrzebnym prześcieradłem. Strasznie się boję i trzęsę ze strachu. Nagle, na jakiś nieznany mi sygnał, pojawiają się ONI. Lekarze, zwani operatorami. Jest ich sporo i wszyscy wyglądają jak Marsjanie. W pewnym momencie pochylają się ONI nade mną, każdy z ogromnym nożem. Wszystkie te noże lądują jednocześnie w moim brzuchu.

               Budzę się z krzykiem lub raczej z wrzaskiem, zlana potem.

Koszmar odwiedził mnie znowu ubiegłej nocy.

• DAMAGE TO THE EYES: Anaesthetists take great care to protect your eyes. Your eyelids are held closed with adhesive tape, which is removed before you wake up. However, sterilizing fluids could leak past the tapes or you could brush your eyes as you wake up after the tapes have been removed. These could cause damage to the surface of your eye, which is usually temporary and responds to drops.

• SERIOUS ALLERGY TO DRUGS: Allergic reactions will be noticed and treated very quickly. Very rarely, these reactions lead to death even in healthy people. Your anaesthetist will want to know about any allergies in yourself or your family. It has been estimated that the incidence of serious allergy to drugs in the operating room is about 1/10,000-13,000.

• NERVE DAMAGE: Nerve damage (paralysis or numbness) may be due to damage by the needle when performing a regional block, or it can be caused by pressure on a nerve during an operation. Most nerve damage is temporary and recovers within two to three months.

• DEATH: Deaths caused by anaesthesia are very rare, and are usually caused by a combination of four or five complications arising together. There are probably about 4-5 deaths for every million anaesthetics.

• EQUIPMENT FAILURE: Vital equipment that could fail includes The anaesthetic gas supply or the ventilator. Monitors are now used which give an immediate warning of problems, and these failures rarely have serious effects.

No teraz to już NIGDY nie uwierzę w nieśmiertelne: „Proszę się nie martwić, wszystko będzie dobrze”. NIGDY. PRZENIGDY.

                 Jako osoba głęboko i prawdziwie nieszczęśliwa, dla poprawienia sobie nastroju, powinnam chyba wydrukować i powiesić nad łóżkiem następujące przykazania:

1. Szczęśliwy, kto jeszcze potrafi odwiedzać innych
2. Szczęśliwy, kto oddaje swój czas innym.
3. Szczęśliwy, kto umie się cieszyć z drobnych rzeczy.
4. Szczęśliwy, kogo jeszcze proszą o radę.
5. Szczęśliwy, kto w osamotnieniu nie popada w rozpacz.
6. Szczęśliwy, kto nie myśli tylko o własnych osiągnięciach.
7. Szczęśliwy, kto umie śmiać się z samego siebie.
8. Szczęśliwy, kto potrafi znaleźć siłę w sobie do dźwigania ciężarów życia.
9. Szczęśliwy, kto daje się zapraszać.
10. Szczęśliwy, kto umie się cieszyć teraźniejszością.
11. Szczęśliwy, kto czerpie nauki z bieżącej chwili.
12. Szczęśliwy, kto mimo zmartwień potrafi zachować radość.
13. Szczęśliwy, kto umie zapomnieć i wybaczyć.
14. Szczęśliwy, kto umie zaakceptować dobre i złe chwile życia.
15. Szczęśliwy, kto każdy dzień zaczyna i kończy, jakby to był jego ostatni.

                                                                          ( Katarzyna Baumann).

Pomoże?