To nie tylko znany w świecie podróżnik czy chyba równie znana marka odzieżowa (btw. jedna z ulubionych mojego męża), ale także serial.
Świetny, dobrze zagrany, intrygujący, bardzo sensualny.
Niedawno się dowiedziałam, że będzie druga seria. Nie mogę się doczekać.
Kto widział ten wie o czym piszę.
https://youtu.https://youtu.be/B4d6zUIxfes
A ty sobie
Rośniesz
I rośniesz.
Beztrosko rozwijasz skrzydła.
Zaciskasz dłonie
I wargi.
Za chwilę uderzysz
W stół
Albo i w twarz.
Złość piękności szkodzi
Powiadają.
Faktycznie.
Nieustannie i powoli.
Upodabniam się
Do złego straszydła.
Wygląda nawet zabawnie.
Niestety nie jest.
W zasadzie tak i w zasadzie to dlaczego nie?
W piątek wieczorem mąż zrobił tygodniowe zakupy i od tego momentu, przez całe dwa dni, nie wyszliśmy z domu. Sami, bez planów, bez obowiązków i bez gości. Do południa prawie w piżamach, rozmamłani i wyciszeni. Na sofach, każde z własnym czytadłem i z winem. Nikt do nas nie zadzwonił, ani my do nikogo. Nikt niczego od nas nie chciał i o nic nie pytał. W towarzystwie „naszej” muzyki i naszych myśli, w sosie własnym, odpoczęliśmy.
Zobaczyliśmy dwa, całkiem dobre filmy. W sobotni wieczór zjedliśmy (niedobrą niestety) pizzę przed telewizorem. Normalnie nie do pomyślenia.
Jedyny, ogromny wysiłek włożyliśmy w zabukowanie letnich wakacji.
Mąż zerknął chyba tylko ze 3 razy do telefonu, a ja raz do komputera.
Lenistwo? A jakże!
Marazm? Nie!
Dekadencja? Troszkę.
Sielanka? Tak!
Szkoda, że tak rzadko.
………. wróciło do normy tzn. mąż poszedł do pracy, a goście szczęśliwie wylądowali u siebie czyli w Austin w Texasie. Wszystko udało się świetnie i chociaż jestem wykończona i chorsza niż zwykle, jestem także bardzo zadowolona. Widujemy tych naszych amerykańskich przyjaciół bardzo, bardzo rzadko i za każdym razem kontakt mamy naprawdę świetny.
A może właśnie dlatego, że się często nie widzimy, tak się rozumiemy i lubimy?
Cieszy mnie, że Jezus w końcu się urodził. Naprawdę trudno wyobrazić mi sobie poród, który trwał w przeróżnych sklepach, gdzieś tak od początku listopada. Dajemy się ogłupiać jak te barany. Albo i bardziej.
Sylwester, jak zwykle, u innych przyjaciół tym razem Holendrów, jak zwykle udany i jak zwykle wypiliśmy za dużo alkoholu.
Wieczór sylwestrowy jak co roku totalnie wegetariański. Cieszy mnie to pomimo tego iż wegetarianie z nas są żadni. Tak więc, abyśmy się mogli zwyczajnie nażreć, nie zamordowano jakiegoś ślicznego zajączka czy równie uroczej sarny. W Belgii dziczyzna jest to niestety bardzo popularne sylwestrowe menu.
Sylwestra nie cierpię. Nie znoszę tych wszystkich podsumowań, bilansów i udawanej nagle radości. Zawsze wtedy dosadnie przypominam sobie jaki ze mnie loser. Nie zrobiłam tym razem absolutnie żadnych przyrzeczeń na nowy rok. I tak ich nie dotrzymam. Dokładnie jak w latach poprzednich.
A tutaj tymczasem, po świątecznym lenistwie i rozmamłaniu, rozpoczęła się na dobre walka. Tak, tak. Walka nie (tylko) z terroryzmem, ale w sklepach o przecenione ciuchy. Pojechaliśmy w sobotę do jednego sklepu i zwyczajnie uciekliśmy w popłochu. Bez żadnego trofeum zjedliśmy spokojnie lunch i wróciliśmy do domu. Niech żyje zdrowy rozsądek.
I właśnie tego rozsądku nam wszystkim życzę u progu 2016!
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
Disability Advocacy and Empowerment
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
A więc mnie nikt nie przeprosi za wszystko to, co się stało? Nikt nie będzie tłumaczył, że mógł wymyślić lepiej? Nikt mi nie powie: Maleństwo, jakżeś się dzielnie trzymało! Nikt mi medalu nie przyzna ni po ramieniu poklepie? MPJ
Anna Chałupczak- Winiarska
Dotykbolu 