Jeden z wieczorów na wakacjach spędziliśmy w teatrze w Barcelonie na przedstawieniu Flamenco. Teatr oferował różnorodne możliwości:

– tylko przedstawienie

– przedstawienie + kieliszek cavy

– obiad+ przedstawienie + kieliszek cavy

Dostaliśmy w prezencie bilety na drugą opcję.

                    Absolutna rewelacja. Siedziałam olśniona i zaczarowana. To nie była pierwsza produkcja prezentująca Flamenco, którą widziałam, ale zdecydowanie najlepsza. Kobiecość, sensualność, radość i smutek. Przepiękne stroje, których niestety nikt już nie nosi i przepiękni ludzie. Muzyka, śpiew i taniec. Miłość i dramat. Wszystko razem. Nawet gościec na chwilkę przysnął olśniony tym co widział i słyszał. Przeżycie, które będzie mi towarzyszyć do końca mojego życia. Naprawdę.

Z serca polecam tym, którzy znajdą się w Barcelonie.

Oto fragment:

https://youtu.be/lIHyJveH2_8

         „Taniec flamenco posiada swe korzenie w dawnych religijnych tańcach orientalnych. W dzisiejszej jego postaci dopatrzyć się można wielu elementów tańca hinduskiego, takich jak ruchy ramion, dłoni i palców, a także używanie nóg jako instrumentu perkusyjnego. Prawdopodobnie taniec ten pochodzi bezpośrednio od hinduskiego tańca katak^[2].

Opowiada się tańcem historię i gestom nie przypisuje się konkretnych znaczeń. We flamenco ruchy ciała i gesty wyrażają pewne stany emocjonalne tancerza lub podkreślają znaczenie słów i charakteru melodii, która im towarzyszy.

Jest to taniec wykonywany solo, w duecie, grupowo lub składa się z kolejnych „solówek”, wykonywanych przez poszczególnych tancerzy.

Strój tancerzy – przeważnie czarny, granatowy lub ciemnobrązowy – to obcisłe spodnie, biała koszula, obcisła kamizelka, mała apaszka pod szyją, buty wzorowane na butach do jazdy konnej z wysokimi obcasami i charakterystyczny płaskodenny kapelusz. Kamizelka i kapelusz bywają wykorzystywane jako element choreografii.

Strój tancerek to przede wszystkim szeroka, kolorowa falbaniasta spódnica lub suknia (wykorzystywana w tańcu), falbaniasty gorset i kolorowa chusta, uzupełnieniem czasem bywa wachlarz, grzebień lub kwiat.

Muzyka wykonywana jest przede wszystkim na gitarze (choć zdarzają się przypadki użycia fletu, skrzypiec, wiolonczeli). Rytm wybiją zarówno tańczący jak i śpiewacy przez: uderzenia dłońmi (klaskanie), pstrykanie palcami, uderzenia otwartymi dłońmi o pudła, na których siedzą śpiewacy (tzw. cajón) i za pomocą kastanietów.

W 2010 roku flamenco zostało wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO”.



                                                                                                (Wiki).